Groetjes uit Bangkok

Hallo allemaal,

Hier even een extra lange editie (kerstspecial) uit Bangkok…..Jullie zullen wel denken Bangkok….Ja ben even voor een weekje overgevlogen om mijn vriendinnetje (Helene) op te zoeken en op oud en nieuw te vieren. Gelukkig is er ook nog een vriend (Jurjen) hier aan het reizen die me van het vliegveld is komen halen, want ik werd al eng bij de gedachte dat ik daar helemaal Remi op het vliegveld stond te zijn in het drukke Bangkok en geen idee had waar ik heen moest….Het is allemaal zo snel gegaan, vorige week een ticket geboekt en zit ik dan ik de tuktuk in plaats van op de boda boda en scheuren we door de straten van Bangkok. Oud en Nieuw was super gezellig. Alle toeristen lekker op straat met een alcoholische versnapering en om 12 uur iedereen even uit het dakje want het nieuwe jaar was begonnen. Helaas geen vuurwerk maar wel heel veel ballonnen. Zo rond een uur of 11 hadden we te horen gekregen dat er wat bommen waren afgegaan, maar daar maakten we ons eigenlijk niet al te druk om. En nu zit ik hier nog helemaal heel, zonder kater, en gezond om nog lekker een paar daagjes van Bangkok te genieten. Wat een verheerlijking stromend warm water (noemen ze hier een douche, had ik al een paar maanden niet meer van gehoord), een kingsize bed en lekker eten. Ik kon wel even een vakantietje gebruiken. Heb nul komma nul geld over maar soms moet je even gekke dingen doen in het leven. En het is ook wel even goed dat ik wat afstand neem van alle indrukken die ik in Afrika opdoe want mijn hartje breekt soms meerdere malen per dag….

Weer even terug naar Afrika…We hebben een heerlijke kerst buiten gehad. Had een zeil opgehangen en ongeveer het complete meubilair buiten gezet. Iedereen was een beetje aan het koken en we hadden allemaal cadeautjes gekocht. De kerstboom was meer een tak van een weet de naam niet boom dan een echte denneboom, helemaal versierd met kerstkaarten die ze de afgelopen jaren ontvangen hebben. Had wat slingertjes en ballonnen opgehangen (met heel veel dank aan mevrouw miranda molhoek) en heb lekker kunnen freubelen. Tussendoor even mijn wasje gedaan en alles ging gewoon lekker relaxed. Prima kerstlunch gehad en daarna kwamen verschillende mensen uit het dorp langs op gezellig bij te kletsen. ‘s Avonds zat het bomvol en iedereen zat lekker aan de limonade of aan het bier. De muziek stond natuurlijk veel te hard zodat het onmogelijk is om een normaal gesprek te voeren. Om 9uur ben ik lekker naar het nestje gegaan om vervolgens om 3uur ‘s nachts wakker te worden van de muziek en het gefeest (die Afrikanen weten niet van ophouden). Oogjes weer toe want de volgende dag zou ik Frank op gaan zoeken.
Ik heb Frank ondertussen gebombardeerd als mijn zoon dus ik ben de trotse moeder van een 10 jarig jongetje. Ik vond dit jongetje in het ziekenhuis (een paar dagen voor kerst), totaal verbrand. Wij natuurlijk vragen hoe dat kwam. Frank had met zijn neefje de koffiebonen van zijn vader verkocht en zijn vader was zo boos dat hij ‘m aan de boom heeft vastgebonden en in de fik heeft gestoken. Verschrikkelijk en walgelijk verhaal maar dit soort dingen gebeuren regelmatig. Ik had beloofd om mijn speciale medicijn bij de locale medicijnman te halen en heb voor, wat ik dacht was, zijn moeder wat kookgerei gekocht zodat ze kunnen eten (je krjgt nml geen eten in de ziekenhuizen dus er moet altijd een familielid zijn om je eten klaar te maken). Na de kerst was er geen Frank…De zusters vertelden me dat Frank naar huis was gegaan voor de kerstdagen (huis betekent naar zijn vader). Een paar dagen voor kerst had zijn stiefmoeder (zijn echte moeder is overleden) hem alleen achtergelaten in het ziekenhuis (wat een trut) om andere dingen te gaan doen (kerstdiner voorbereiden?). Ik was woest, hoe kan je zo’n jongen terugsturen naar huis om gezellige kerstdagen te hebben met een vader die je wilde vermoorden. Ze zeiden dat Frank de volgende dag zou terugkomen naar t ziekenhuis.
Dus ik de volgende dag weer naar t ziekenhuis, en geen Frank. Wij (directeur Dominic en ik (heilige maria) sjezen in de schooltruck naar het dorp van Frank. Onderweg de weg gevraagd naar het dorp en iedereen die we spraken in de omgelegen dorpen wist ervan. Na anderhalf uur dorp bereikt. Daar zitten dan alle oude mannetjes een biertje te drinken en die weten overal van af. Wij hele verhaal uitgelegd en gezegd dat we Frank komen halen. Ze vertelden ons dat Frank met z’n vader op fiets (4uur fietsen) naar het ziekenhuis was gegaan. Maar wij wisten dat Frank daar niet was dus iemand naar zijn huis gestuurd. Komt dit schatje achterop de fiets met een veel te groot colbertje aan en hij zag er ontzettend slecht uit.
Nadat het colbertje was verwijderd kwam er een geur van rottend vlees in mijn neusgaten…Hij zag er niet uit. Ze hadden hem niet eens gewassen. Zijn verband zat er nog gewoon op zoals ze het een week daarvoor hadden aangebracht in het ziekenhuis. Zijn hand hing er dood bij en ik moest mijn tranen bedwingen. Ik was echt woest, heb het kind in de schooltruck gezet, we hebben iets op papier laten zetten en zijn weggereden om nooit meer terug te komen. Ze wilden eerst de vader nog halen maar ik wist niet wat ik die vent aan zou doen als ik hem zou zien. Het is echt afschuwelijk. Wij Frank weer naar ‘t ziekenhuis gebracht. Ik schone kleren, schone lakens, radiootje en eten gekocht. Mannetje wist niet wat ‘m overkwam. Normaal zat ie maar op de grond en had helemaal niets te doen…..Dag daarna kleurtjes en pennen, schriften en ballonnen gebracht en hij glimlacht toen ie me zag. Dit schatje is zijn hele leven gebruikt en geestelijk mishandeld door zijn vader. Hij heeft geen idee wat liefde is. Zodra die ontslagen wordt uit het ziekenhuis komt hij bij ons op school en proberen wij hem liefde en educatie te geven. We weten niet of hij ooit kan schrijven omdat zijn armen zo verbrand zijn (4e graads) en misschien moet het topje van zijn vinger worden geamputeerd. Er is geen fysio in de buurt dus moet ik maar gaan improviseren, maar alles is beter dan bij die walgelijke vader. Gelukkig zijn de directeur en zijn vrouw ook heel lief en open, ze zijn heel zorgzaam en helpen me overal bij. Voelde me wel heel schuldig om weg te gaan maar ik weet dat ze Frank opzoeken en hem geborgenheid en aandacht geven….

Omdat het vakantie is heb ik genoeg tijd om van ziekenhuis naar ziekenhuis te scheuren om te kijken waar ik kan helpen. Een paar weken geleden vonden we Derrick. Een jongetje van 15 maanden die porridge (soort brintapap) heel lekker vind. Toen zijn moeder de pap op het vuur had staan en een ogeblik niet keer is hij op het brandhout gaan staan. Het stuk brandhout kwam omhoog en lifte de pan met pap zover op dat het uiteindelijk over Derrick heen kwam. Totaal verbrand (tong en keel ook) kwam dit ventje in het ziekenhuis. De vrouw van de directeur had een nacht niet kunnen slapen toen ze ‘m had gezien. Haar kinderen, vooral Rhonna van vier jaar, zijn soms zo onvoorzichtig met theewater of andere warme dingen dat je toch even wat beter op gaat letten. We hebben de kinderen ook meegenomen naar Derrick om te laten zien wat er kan gebeuren als je dit soort dingen doet. Rhonna was helemaal onder de indruk en heeft er echt van geleerd. Nu vraagt ze ons om haar te helpen ipv dat ze het allemaal alleen kan doen…
De moeder van Derrick was hopeloos. Haar man was heel boos op haar want dit was zijn enige zoon en hij was de hele tijd de vrouw aan het beschuldigen. Het moedertje was echt radeloos, natuurlijk heeft ze dit niet expres gedaan en haar kind was in levensgevaar, als er dan ook nog eens een boze echtgenoot is wat moet je dan…
Ik naar de locale medicijnman (gebruikt kruiden en dingetjes die allemaal heel geheim zijn maar echt super werken), spulletje gehaald en dit een aantal weken gebruikt. Ook natuurlijk schone lakens, muskietennet, kookgerei en eten gekocht. De ouders hadden nog 3 kinderen die helemaal alleen thuis (dorp 2 uur verder) waren omdat de ouders bij hun kind moesten zijn. Na een paar weken mocht Derrick eindelijk naar huis, was een beetje emo natuurlijk maar ga hem zeker opzoeken….

Ik moet zeggen ik kan er goed mee om gaan, ik kan hier echt wat doen. Geld geef ik niet want daar doen ze verkeerde dingen mee maar vind het heerlijk om te shoppen en dan de mensen blij te maken met de spullen. Geef uiteindelijk toch veel te veel geld uit maar dat kan me niet schelen want ik kan echt mensen (vooral kinderen) helpen.
Ben ook lid van een clan hier en mijn clan moest offeren aan de kerk….Ben niet fan van de kerkdiensten want ze duren altijd 3 of 4 uur dus meestal skippen we de kerdienst maar deze keer kwam ik er niet onderuit. Ik voor deze speciale gelegenheid een Ugandese Gomes (traditionele jurk) gekocht. Ontzettend onhandige jurk vooral als je moet plassen. Wat krullen in mijn haar gezet en de kinderen gingen helemaal uit hun dak toen ze me zagen. Vonden het helemaal geweldig. Wij natuurlijk veel te laat (scheelt altijd weer een deel van de kerkdienst) met z’n allen volgepropt in de schooltruck (en het regende heel hard…dag krullen) op naar de kerk. Het was mega druk bij de kerk want ongeveer 500 kinderen hadden die dag ook hun communie. Alle hoofden draaiden linea recta om toen ik uit de truck stapte. Een “Mazoengoe in een gomes”, ‘t is dat mensen nog net niet flauwvielen maar het leek wel of ik van een andere planeet kwam. De kinderen waren enrom trots want ik werk toevallig wel op hun school. Na heel veel wachten, regen, wachten en regen wij eindelijk offeren. Kippen, geiten, limonade en geld…Nou dat was ‘t. Na 2 minuten stond ik weer buiten en heb zo snel mogelijk toen we thuis waren die jurk uitgedaan, om weer lekker in mijn broekie rond te lopen. En nog geen uur later zat ik weer in de schooltruck want er was opeens een begrafenis…ach ja dan ga ik maar weer want een “Mazoengoe” op je begrafenis is een zegen…

Er slapen nog maar 4 jongens van mijn groep op school omdat het nu vakantie is…Dus wij matrassen verhuisd naar een kleiner kamertje (is toch veel gezelliger). Hadden de matrassen op de grond gelegd en gingen vredig slapen. Gelukkig moest een van de jongens ‘s nachts plassen (in de enorme emmer die ik nu heb gekocht zodat ze er niet meer naast kunnen mikken) want hij ondekte een (giftige) slang die zo heerlijk zijn weg naar onze matrasjes aan het vinden was. Dus mijn bodyguards sprongen uit hun bed pakten een stok en hebben onze vriend de slang vermoord. Ben me nooit zo van deze dingen bewust maar we moeten er de volgende keer toch wel voor uitkijken want deze slangen kunnen echt doden……

Ook 4 daagjes naar de SSE eilanden geweest. Mooi hoor maar geld gestolen uit mijn hut, dus daar zit je dan op een eiland geen geld en geen bank. Uiteindelijk pappie en mammie Vogel alles geregeld zodat ik toch de rekeningen kon betalen en niet voor eeuwig op het eiland hoefde te blijven om de afwas te doen.

Ik wil iedereen ontzettend bedanken voor alle lieve berichtjes, kaarten, pakketjes en smsjes. Het is altijd fijn om te weten dat de mensen aan je denken. En ik denk ook zeker aan jullie. Hoop dat jullie de kerstkaarten hebben ontvangen (met speciale dank aan mevrouw Yvonne Vogel voor het financieren en bepostzegelen van de kaarten). Je kan me ook altijd op komen zoeken, Uganda is een heel goed land om vakantie te houden en bied heel veel mogelijkheden om te reizen. Het is niet zo groot en heeft schitterende natuur, watervallen, dieren en mensen. Dus schroom niet en boek dat ticket!
Liefjes ik wens jullie allemaal een heel gezond en gelukkig nieuwjaar en we mailen, schrijven bellen of zien elkaar (je weet maar nooit).

Een hele dikke kus uit Bangkok
Kim