Terugreis uit Thailand een drama

Hallo alle lieve mensen,

Terug van weggeweest en even een kort tripje naar Thailand achter de rug. Thailand was super gezellig en het was erg fijn om weer wat bekenden te zien. Heerlijk oud en nieuw gehad en lekker bij kunnen kletsen. Ook nog even een eilandje opgezocht om even te relaxen aan het strand en om ons ’s avonds heerlijk vol te tanken met de Thaise buckets (emmer met alcohol). Had helaas niet zo’n goeie afloop voor de rest van de nacht maar daar praten we maar niet meer over.
Terugreis was een drama. Stond ik dan helemaal klaar om in te checken kregen we een briefje dat het vliegtuig niet zou vertrekken….wat nu….hadden een hotelletje geregeld voor alle passagiers en de volgende dag zou het vliegtuig vertrekken. Maar dan zou ik te laat aankomen in Nairobi om daar nog mijn vliegtuig naar Entebbe te halen en dan zou ik ook geen transport meer kunnen krijgen terug naar mijn dorp (4 uur van het vliegveld). Dus na veel zeuren ook hotelletje geregeld in Nairobi.
In Bangkok zat ik in een enorm groot hotel had twee bedden voor mezelf een enorme badkamer, tv, minibar en stromend warm water. Echt zalig, het eten was heerlijk en mijn bedje sliep prima….Volgende dag naar Nairobi gevlogen, eenaal in Nairobi aangekomen chaos….Vlieg nooit met een Afrikaanse maatschappij want dan kan je er wel een extra dag voor uit trekken. Moest dus een visum hebben, had ik niet, was niet mijn probleem want vliegtuig had vertraging maar duurde ongeveer een uur en nadat ik in zes verschillende rijen had gestaan en van het kastje naar de muur werd gestuurd voordat ik een visum had (voor dat ene nachtje). Het gedonder was nog niet voorbij want toen moest het hotel nog geregeld worden. Er zijn 20 wachtenden voor u en de meneer die het regelt heeft alle tijd van de wereld en doet het allemaal lekker op z’n Afrikaans.
Hotel geregeld, was alleen geen vervoer naar het hotel….Natuurlijk wij weer zeuren en vragen… maar de bus zou komen (ja dat kan wel een dag duren). Daar stond ik dan in het donker gestrand met een groep (mannelijke) Nigerianen die allemaal mijn telefoonnummer en e-mailadres wilden hebben. Ik moest zeker even naar Nigeria komen en ik hoefde me dan totaal niet druk te maken over mijn overnachtingen… (bla,bla,bla). Nee hoor ze waren ook allemaal erg vriendelijk maar denk toch dat ik niet die kant opga. Ik sliep in het Hilton hotel…klinkt erg duur maar ik zat in een klein, koud kamertje, met een mini vies badkamertje en het was heel eenzaam en ongezellig (ja op den duur ga je klagen na al die luxe). De volgende ochtend vloog ik dan eindelijk terug naar Entebbe, waar ik helemaal alleen (goed he?) terug ben gegaan naar mijn dorp. Werd helemaal gek, aangekomen bij het taxipark, zoveel minibusjes en iedereen vraagt “waar moet je heen”….ga met mij mee. Werd ook nog eens ter plekke ten huwelijk gevraagd maar daar had ik even geen zin in, dus verzoek afgewezen….

Eindelijk terug op mijn stekkie had ik wel effe last van een emo-dipje voor ongeveer een week. Frank uit het ziekenhuis gehaald en de moeder met de uitgehongerde baby liep ook nog ergens rond op school dus daar moest ook op gelet worden. De moeder was echt afschuwelijk voor het kind, ze keek er absoluut niet naar om…. Ik ’s avonds lekker met babietje kroelen maar baby was zo warm, er was iets niet goed. Volgende dag naar de dokter gesjeesd op de boda boda…. Baby had zoveel malariaparasieten in het lichaampje dat ze wel dood had kunnen gaan. Gelijk aan infuus, ik babykleren, poppen, pampers en andere ongein gekocht om kind schoon en bezig te houden. Gelukkig was Ryon er ook dus die is de hele dag bij baby in ziekenhuis gebleven en ik terug met Frank naar school. Kregen een complete apotheek mee terug naar school met medicijnen voor baby en Frank. Drama natuurlijk om baby pilletjes en siroopjes toe te dienen maar gewoon even neusje dichtknijpen (dan slikken ze automatisch/ handige tip!) en laten bleren…..Ik denk altijd maar aan het liedje van Brigitte Kaandorp..”Het komt allemaal wel weer goed!”.
Scheur bijna elke dag met mijn twee kinderen naar ziekenhuis (ben nu een vaste klant, krijg zegeltjes en airmiles), lekker onconfortabel op zo’n brommer maar ach als moeder moet je je eigen zorgen opzij zetten…. We hebben de moeder van de baby even flink toegesproken en als ze niet veranderd sturen we haar als nog weg, maar er is een verbetering en dat doet me goed….ik denk dat het uiteindelijk wel goed komt (praat natuurlijk niet goed dat ze haar andere twee kinderen heeft uitgehongerd en vermoord, maar ik denk dat ze totaal hopeloos was). De baby lacht en heeft plezier en dat maakt me gelukkig.
Frank heeft veel pijn en van de week heb ik zijn wonden gezien zonder verband. Och mensen, het was verschrikkelijk en mijn hartje is er nog niet van geheeld…. Hij huilen en schreeuwen, want ze maken het schoon met een natuurlijk pijnlijk spulletje, maar je kan niets doen. Maar ik weet dat het ook allemaal wel goed komt met Frank.

Ben er ook wel achter gekomen dat de school eigenlijk lekker ongeorganiseerd is en dit altijd zo zal blijven, hoeveel tijd en moeite ik er ook insteek. De kinderen wassen de auto van de directeur onder schooltijd en de meiden doen hun wasje tijdens schooluren. Het kan allemaal………. Van de week was er een kindje van school overleden (11 jaar). Hij was lekker aan het voetballen met z’n vriendjes toen hij per ongeluk een trap in zijn buik kreeg. Kind is met spoed (wat je hier noemt met spoed) naar het ziekenhuis gebracht maar is onderweg naar het ziekenhuis overleden. De moeder was totaal overstuur, hartverscheurend om te zien. Ze hadden het kind ingepakt in een soort dikke doeken, maar het pakketje was te groot voor de kist…. met een beetje proppen paste het toch, maar het is verschrikkelijk om te weten dat het pakketje een kind is en dat het zo even erin word gepropt. Ja we zijn hier echt in een derde wereld land, mensen sterven hier nou eenmaal sneller omdat de middelen minimaal zijn.

Van de week ook naar een voetbalwedstrijd wezen kijken. De Afrikanen kunnen zonder water, zonder licht en zonder eten maar ze kunnen niet zonder voetbal. Het Engelse voetbal is hier topentertainment en we gaan regelmatig in Serona Hotel (the place to be) kijken. Kwam aan met Frank en was helemaal vol. Toen ze zagen dat een mazoengoe entree had gemaakt werd ik toegejuicht door de mannen en er werd speciaal voor mij een stoel vooraan geregeld. Nou daar zat ik dan met al die mannen om me heen en die hele voetbal kon me niets interessen. Arsenal tegen Manchester United… heb maar gezegd dat ik neutraal was anders had ik zeker ruzie gehad. Na anderhalf uur was het eindelijk over. Arsenal had gewonnen en alle supporters gingen helemaal uit hun bol, lekker dansen om straat en iedereen werd omhelst. Wij hop in de auto en lekker naar het bedje….

Vanaf februari komen de kinderen weer terug van vakantie en we krijgen drie nieuwe vrijwilligers. Ben erg benieuwd hoe alles gaat lopen. Toe nu toe mijn handen vol aan Frank en de baby en natuurlijk de jongens. Ben ’s avonds totaal uitgeput maar heb een voldaan gevoel. Mis Nederland soms wel hoor, hoorde dat jullie heftige storm hadden gehad en dat jullie niet naar buiten mochten. Bedankt voor alle lieve kaartjes en berichtjes, vind het echt geweldig om kaarten te ontvangen en de pakketjes zijn super, maar stuur niet teveel want t kost veel geld……

Ik hou jullie op de hoogte en stuur jullie allemaal een dikke kus
Veel liefs
Kim