White waterraften op de Nijl

4 weken later…….

Zo helemaal geen tijd meer gehad om verder te schrijven……sorry hoor maar was natuurlijk weer rennen, hollen, vliegen in ons kikkerlandje.

De bruiloft van mijn vriendin Berber was echt geweldig en ik had het zeker niet willen missen, ben heel blij dat ik even terug in Nederland ben geweest. Vriendin Han bevallen van de tweede, opa dijkshoorn 80 jaar (hoera!) en weer eens lekker op z’n hollands zuurkool met worst gegeten. Was zeker een goede keus om even thuis te zijn en alles te laten bezinken want je gaat hier in afrika maar door en door.

Geprobeerd iedereen te zien (wat natuurlijk niet gelukt is), wat gewerkt en geprobeerd nog wat centjes in te zamelen voor Uganda.

Ik wil bij deze iedereen bedanken voor hun enthousiasme, lieve kaartjes en alle reacties die ik krijg. Echt zonder al jullie steun zou ik het niet zolang uithouden hier…..Super geweldig!!!!

Ja hier zit ik dan weer in regenachtig (ja ja…) Afrika. Heb twee dagen in een soort van slaapwandelende roes op vliegvelden gelopen ( laatste avond waren we nog gezellig even wat wezen drinken (tot 3 uur ’s nachts) en ik moest er om 5 uur weer uit, was dus aardig brak) Ik stapte met heerlijke odeuren het vliegtuig in aangezien ik alle tijd had gehad om elk parfummetje te testen…..en uiteindelijk kwam ik weer in het geweldige Uganda aan……4 uur in de bus en dan zag ik de kindertjes weer. Het was een super weerzien. Viel bijna omver van alle kinderen die me aan het omhelzen waren en als klap op de vuurpijl sprong Sarah (ongeveer 80 kilowegende docent) gezelli op mijn rug…kortom iedereen blij.
De kleine boef (babirye…voor de nederlanders onder ons Claire) keek me aan alsof ik van planeet Mars kwam…had totaal geen intresse voor me en ging rustig door met eten. Was wel even slikken maar nu een paar dagen verder ben ik gewoon weer mama en gaat ze weer lachen als ze me ziet.
Met Frank, Saige en Pinto ook alles goed en natuurlijk mijn 60 ondeugende jongetjes die nog geen haar veranderd zijn.
Heel fijn om iedereen weer te zien en natuurlijk zit je hier ook weer snel in je routine. Omdat er nog drie andere vrjwilligers zijn slaap ik nu met kind in het jongensslaapgebouw (lekker knus) en dat bevalt me prima. De vrijwilligers zijn erg aardig en enthousiast, het is wel heel vreemd dat Ryon er niet is…was toch m’n maatje.
Zoals gewoonlijk gaat om 5 uur het wekkertje…Alleen ben ik dan al drie keer wakker geweest omdat we een paar kindertjes aan het trainen zijn (ook Babirye). Dus om 1,3 en 5 uur wakker maken (hopen dat ze nog niet in hun bed gepiest hebben), en wachten op een plasje/drukje. Helaas ben ik regelmatig te laat en staat er alweer een enorme was op me te wachten van hele fijne grote bedlakens en een hoop natte broeken (en ik heb zo’n hekel aan wassen!).
Sta ook alweer voor de klas en heb weer nieuwe inspiratie en doelen, kortom genoeg te doen. Het weer is over het algemeen heerlijk en ik ben volop in actie….
Prima is erg ziek geweest (malaria) en mag waarschijnlijk vandaag terug naar huis. Is toch wel eng hoor als zo’n klein hummeltje zo ziek is.
Het is eigenlijk gewoon lekker thuiskomen. Vermaak me weer prima en de dagen vliegen voorbij.
Natuurlijk mis ik het warme douchje, pizzaatje bij Stalles en de heerlijke wijntjes wel maar ik kom terug…… ooit. Pa Piet Vogel drukte me nog even op het hart om’alleen’ terug te komen…..zelf denk ik dat het zichzelf allemaal wel wijst (is dat wel een goede zin?)Voor nu is het gewoon weer als vanouds en ben ik happy……tot dusver mijn avonturen in Afrika en waarschijnlijk zullen er nog veel meer volgen, dus blijf lezen! Dikke kus en heel veel liefs voor iedereen

Madame Kimoe