Even terug in ons kikkerlandje
Hallo luitjes,
Ben even terug in ons kikkerlandje want mijn vriendinnetje gaat trouwen…en ja daar moet ik natuurlijk bij zijn. Hartje was gebroken toen ik mijn kindjes achter moest laten, hopelijk ben ik snel terug….Want Afrika is mijn land. Vanuit mijn vliegtuigraampje zag ik ons mini waterlandje zonder bergen, olifanten, tijgers, slangen, zingende negertjes, gekookte/ gegrilde banaan en malaria dichterbij komen. Was wel raar ’s ochtends nog in Uganda en ’s avonds bij pa en ma op de bank lekker aan de groene thee.
Ik blijf ongeveer drie weken thuis en wil natuurlijk zoveel mogelijk mensen zien maar moet ook centen verdienen want ben totaal blut….en Moeder Teresa wil nog meer kinderen redden op de boda boda dus even hard aan de slag…
Ben erg hard bezig geweest om mijn kindje (Babirye) mee te krijgen naar Nederland (koffer was net te klein teentje zat net even klem tussen de rits en werd blauw/paars, niet zo’n goed idee). Ben een ontzettend lieve boer (Salongo) tegengekomen die me wilde helpen om aan een reisvergunning voor die kleine te komen. Hij mij bellen…”Komnaar kampala komen want morgen hebben we een afspraak met de Minister voor kinderen…dus HOP ik aan het eind van de middag met kind en al naar Kampala…De reis duurde ongeveer 5 uur (had natuurlijk de langzaamste bus in heel Uganda) en ik had acute trombose…mijn benen zaten klem tussen zakken met aardappels en weet ik veel wat voor troep…duurde even voordat het bloed weer begon te stromen door mijn,ichaam toen ik eindelijk rond een uur of 9 arriveerde in de backpackers waar ze allemaal wel een beetje raar opkeken van de combinatie duo penotti Mazoengoe met bruine baby). Zeer snel was dit vergeten en zeulde een paar engelse tiendermeiden overal met haar rond en ik heb heerlijk zitten kletsen en lekker wat gedronken.
De volgende ochtend was Salongo al op me aan het wachten bij het pompstation…..kwam heftig vergiftigd van alle uitlaatgassen en viezigheid in kampala aan en kon wel weer een douchje gebruiken….Alla…wij naar de minister, hadden een afspraak om 10 uur..waren netjes op tijd dus wij wachten en wachten en wachten, naar de receptie (hij komt eraan..wij dachten dat ie er al was!), wachten, geirriteerd zijn, kind werd natuurlijk het wachten ook zat dus jammeren… en nog meer wachten uiteindelijk (na 2 uur) wij naar boven en daar was zijn secretaresse.Superlief mensje, warm welkom…ze zat lekker met haar collegaatje te kletsen en het zag er niet naar uit dat ze uberhaupt wist wat werken was. Theetje, samoosaatje ander collegaatje komt binnen natuurlijk ook ven informeren hoe het gaat…kortom een gezellige boel. Om half 12 ging het computertje aan maar geen toetsenbord aangeraakt. Ze kon ons vertellen dat de minister eraan kwam (ja dat zeiden ze ook 2 uur geleden). Weer bellen…na drie uur wachten (Babirye had zo ongeveer het hele gebouw van het ministerie kruipend bekeken) bleek dat meneertje niet naar het kantoor zou komen. Moest alle informatie achterlaten en hij zou wat mensen gaan bellen….Salongo boos, ik teleurgesteld…..is blijkbaar gewoon de tijd nog niet.
Was een beetje chaotisch in Kampala er is namelijk een groot bos in in gevaar (mabira forest)…een of andere rijke eikel heeft een gedeelte gekocht en wil het bos vernietigen om daar suikerriet te verbouwen…Alle Ugandesen (behalve de president en alle corrupte klootzakjes) zijn boos, ze waren aan het staken…alle indiertjes winkeltjes sluiten want situatie werd er niet vriendelijker op. Kim (die niets door had en lekker met bruine baby in de stad liep) was op zoek naar een volgepropt en naar zweetstinkend taxibusje totdat ze een soort van schoten hoorde…Bleek uiteindelijk dat er een paar indiertjes waren gedood en dat ze iedereen die blank was aanzagen voor een bosvernietigende mazoengoe dus was blij toen ik veilig in mijn volgepropte naar zweetstinkende taxibusje vond….Veilig aangekomen op school en blij dat ik iedereen weer zag.
Nog meer schokkend nieuws vanaf ons eigen schoolterrein….Juda is een van onze koks (hij is niet helemaal 100%, ik denk een beetje autistisch maar een goed hart)hij vond het allemaal niet zo school daar tussen de ballenpartij below the waist. Hij vond het tijd om daar wat aan te doen en heeft zichzelf besneden…Nouja je kan beter zeggen gesneden. Een van de docenten vond hem heftig bloedend in de latrine en dus HOP naar het ziekenhuis. Daar hebben ze hem gehecht en dus tegenwoordig heb ik twee jongen (juda 30jaar en Saigetorreko 6 jaar) met een misvormd piemeltje rondlopen…..
Onze chauffeur is ’s nachts onderweg overvallen in Masaka….Dieven hadden 8 auto’s weten te stoppen…gebruikten hun pistolen om iedereen uit te laten stappen en ze moesten allemaal op de grond gaan liggen. Ze hebben al het geld, telefoons en alle waardevolle spullen gestolen van de mensen. De chauffeur was er zeer slecht aan toe (en het is zo’n lieve man), ze hadden hem geslagen en heftig toegetakeld. Uiteindelijk is hij toch nog in de schooltruck gestapt en 2 uur naar Kampala (waar hij heen moest) gereden.