Als Muzungoe alleen kom je nergens

Hallo allemaal,

Mijn laatste verslag dateert uit 2008 dus het is wel weer hoog tijd om iedereen op de hoogte te stellen van al het reilen en zeilen hier in zonning Oeganda.

Ik hoop dat al mijn kerstkaarten goed zijn aangekomen en dat iedereen een fijne jaarwisseling heeft gehad. December was een drukke maand hier in Oeganda. Iedereen bereid zich voor op de kerstdagen en dat betekent een hoop eten en nieuwe kleren. Ik ben zelf niet zo’n fan van kerst al dat gedoe en de stress. Mijn vriendin Astrid kwam voor de kerstdagen langs en we hebben ons met de hele familie op de boda boda (lokale brommertjes) gepropt en zijn naar de oma van Rosah gegaan. Die had heerlijk gekookt en we hebben het voor hun onbekende dobbelspel met kadootjes gespeeld. Gek werden ze ervan als ze eindelijk bij de presentjes stonden die ze graag wilden hebben maar uiteindelijk toch weer moesten verkassen naar het volgende plaatsje. Het was hilarisch om te zien dat bij het eind van het spel Saige helemaal uit zijn dak ging omdat ie een wasspons had gewonnen, hij was er zo blij mee. Ja hier geen x- boxen of andere gekkigheid voor kerst, gewoon omdat er geen stroom is en omdat men hier het kleine nog waardeert. Nou wil ik niet zeggen dat ik vroeger niet blij was met mijn stereotoren als kado maar ik vind het wel prettig dat het hier allemaal nog niet zo materialistisch is al krijg ik geregeld liefdesverklaringen van vele Ugandese mannen, niet omdat ik nou zo knap ben maar vooral omdat ze denken dat ik bakken vol geld heb.

Ik ben beretrots op onze Frank. Hij was de beste van zijn klas en dat is heel belangrijk hier in Uganda. De afgelopen maanden was hij regelmatig door een leraar bedreigt dat als hij naar groep 3 zou komen hij hem zou vermoorden. Ja ja zo gaat dat hier….. Ik natuurlijk klagen bij het schoolhoofd maar de leraar ontkent alles en het dreigen werd alleen maar erger totdat Frank op een dag bont en blauw geslagen huilend thuis kwam. Een heel dik oor en striemen op zijn rug. Ik ben woedend naar school gegaan en er werd wel erkent dat dit pure mishandeling was. De leraar stond heerlijk te ontkennen en zei dat ie hem alleen op zijn billen had geslagen, nou dan weet hij niet waar die zitten. Hij vroeg om vergiffenis, nou amehoela met die vergiffenis maar ja ze ontslaan hem toch niet. Die vent zal in zijn woede nog eens een kind vermoorden. Frank wilde niet meer naar school maar met veel pijn en moeite heeft hij het termijn toch afgemaakt, en hoe………De beste van de klas, ik kon het niet geloven. Frank die ik twee jaar geleden als een hoopje ellende uit het ziekenhuis had geplukt nam met een enorme glimlach, in het bijzijn van de hele school, zijn kado (bord en beker) in ontvangst en had wel even aan iedereen duidelijk gemaakt dat hij de wereld aan kan. De afgelopen week hadden we even wat tijd samen en heeft hij heel zijn verhaal vertelt. Nog nooit had ik uit zijn mond gehoord hoe hij is verbrand maar hij is nu meer open en bij het horen van zijn verhaal was ik alleen nog maar meer trots, hij durft over de gebeurtenissen te praten en dat is een hele stap vooruit. Ik weet zeker dat deze jongen veel in zijn mars heeft en kan niet vaak genoeg vertellen hoeveel we van hem houden en dat we heel trots op hem zijn (natuurlijk vind hij dat maar niets want hij is lekker aan het puberen, nee geen kus meer voor het naar bed gaan).

Met de organisatie en mijn werkvergunning is het een groot drama. Ja ja, je komt hier om te helpen maar het lijkt wel of ze de hulp niet willen, je bent uiteindelijk toch alleen maar weer goed voor het geld wat je in het laatje kan brengen en daarna verspeeld kan worden door die hele corrupte zooi hier. De zorgen om die werkvergunning worden alleen maar erger nu mijn ticket staat voor april. Vorig jaar heb ik een potje staan brullen bij immigratie op het vliegveld omdat ik er niet door mocht. Ik ben afhankelijk hier van allemaal mensen want alleen als Muzoengoe kom je nergens. Het is een grote corrupte bende en ik ben het zo zat. Het is ontzettend demotiverend en stress vol. Ik wil voor deze kindertjes zorgen, legaal, ik wil in dit land wonen, legaal….. is dat zoveel gevraagd. In principe doe ik werk wat de regering zelf zou moeten doen maar ja die regering hier is ook alleen maar vriendjespolitiek. Gek word ik ervan en dus heb ik besloten uit de organisatie te stappen. Mijn mede oprichters laten me vet zitten en bedreigen mensen van hogere hand om vooral niet de handtekeningen te geven die ik nodig heb om mijn werkvergunning te krijgen. Het is zo’n enorme opluchting nu ik het heb besloten. De dokter waar ik de kinderen vandaan heb had me al een tijd geleden aangeboden om zijn goed georganiseerde organisatie te komen ondersteunen en dat trekt me veel meer omdat er dan veel meer deuren zich voor mij openen. Dan kan ik eindelijk doen wat ik wil, mensen en kinderen helpen. Natuurlijk doe ik dat nu op kleine schaal maar het zou geweldig zijn als ik dat kan uitbreiden tot een kinderopvangcentrum voor mishandelde en verstoten kinderen. Er zijn genoeg vrijwilligers die willen komen helpen en het financieel willen ondersteunen maar ik kan daar nu niet mee in zee gaan omdat onze eigen organisatie onbetrouwbaar is en niet draait omdat ik de enige ben die er echt werkt en er geld in steekt.

Natuurlijk ben ik naief geweest om zomaar die organisatie te beginnen maar dat was op dat moment mijn enige manier om een werkvergunning te krijgen en bij de kindertjes te mogen blijven. Heel stom, maar van je fouten leer je en geloof me ik heb er zeker van geleerd. Het is alleen zo ontzettend vervelend dat ik hier niemand kan vertrouwen, dat geeft een onveilig gevoel. Heb me pas een week druk gemaakt over een afspraak met een van die hogere officieren, niet slapen en eten, want deze man moest een handtekening zetten voor mijn werkvergunning. Kom ik daar, blijkt een van de mede oprichters rare praatjes te hebben rondverteld over mij ( ik ben op televisie in Nederland en ontvang bakken vol geld wat ik, helaas voor hem, niet op de gezamelijke bankrekening zet). Die hoge pief wil dus niet tekenen, maar eerst met ons twee praten. Nou, wij met z’n allen afgesproken voor de week daarop. Ik helemaal in de stad geslapen want als het regent kom ik nergens, stond daar netjes op tijd te wachten……en natuurlijk komt de hoge pief te laat (standaard hier) met het bericht dat zijn programma is veranderd maar dat ie me over twee weken belt (die zak heeft niet eens mijn telefoonnummer) en die andere mede oprichter die alles in de war schopt, jaloers is en achter het geld aan is, zit heerlijk met z’n dike reet in de hoofdstad. Woest en verdrietig maarja ik kon geen potje staan brullen daar en ik had Frank en Babirye bij me en ja die kan je ook niet opzadelen met je eigen leed. Dit soort dingen gebeuren te vaak en daardoor word ik bang, boos, verdrietig en ongemotiveerd en mis ik iemand die me begrijpt en die me echt helpt.

Nu twee weken later natuurlijk nog niets van meneer hoge pief gehoord, maar wel een vooruitzicht op een werkvergunning en hulp. Ik vind het heel erg dat ik deze organisatie niet tot een groot succes kan maken, maar ik kies voor mezelf en mijn doelen bereik ik toch wel, want daarvoor ben ik Kim.

De laatste tijd worden we in het dorp veel gewaarschuwd voor kinderenoffering. Het schijnt dat als je een geluk wilt een kind (soms je eigen kind) moet offeren. Er gaan regelmatig geruchten dat als mensen een hotel en groot gebouw bouwen ze een kind offeren en het hoofd verstoppen in de bouw. Helaas is dit werkelijkheid hier, hoe afschuwelijk het ook klinkt. Laatst had iemand (het zijn de mannen, de vrouwen hebben hier niets te zeggen) zijn tweeling vermoord voor 6000 euro. Blijkbaar is geld toch belangrijker en als je 10 kinderen hebt kan je er makkelijk twee missen. Omdat er vlak bij ons een nieuwe stad wordt gebouwd door de Chinezen (een soort van Dubai in Oeganda, ja de wonderen zijn de wereld nog niet uit) komt de kinderoffering heel dicht in de buurt. Als een kind besneden is of andere littekens heeft (bijvoorbeeld gaatjes in de oren) is het niet geschikt voor offering. Dus wij gelijk met Babirye naar de kapper waar ze gaatjes prikken en nu heeft mijn dochter twee mooie bellen in de oren wat het risico verminderd. Aan Frank hebben ze niets die heeft zijn portie mishandeling wel gehad, we moeten wel uitkijken met Saige. Het is een mooi mannetje en niemand die kan zien dat de arme schat is opgehangen aan zijn piemeltje. Dus geen van de kids meer alleen op straat voor een boodschap en voor het donker thuis. Het zal zo’n vaart niet lopen maar pas was er een jongen verdwenen van de heuvel dichtbij mijn huis dus toch maar voorzorgsmaatregelen nemen.

Dan wat dieren nieuws. Onze geit Gulu Gulu heeft twee prachtige donkerbruine geitjes geproduceerd (ja zo zeggen ze dat hier ‘t is net een melkfabriek. Vrouwen bevallen ook niet nee ze produceren kinderen) De kat heeft nu vier jongen (dat was geloof ik al bekend) ze zijn nog steeds in de aanbieding. De kippen leggen wel eieren maar de babies overleven het niet en sinds kort hebben we ook vijf varkens. Vorige week vond ik onze hond George dood in de woonkamer. Nooit laat ik dat beest binnen maar het had zoveel geregend en hij was zo nat. Ik ging om 3 uur de deur uit en de jongens kwamen om 5 uur thuis. Nou het was een groot poep- en bloedbad. Het was afschuwelijk om onze lieve George zo te zien. Waarschijnlijk is hij vergiftigd, ja mensen doen gekke dingen hier.

Over gekke dingen gesproken wist u dat:

* Van de muskietennetten die Unicef gratis uitdeelt er handige dorpelingen zijn die
hier prima (goedkope) trouwjurken van maken.
* Je hier met gemak 8 tot 10 mensen op de achterbank van een personen auto
kan proppen en de chauffeur ook zijn stoel met je wilt delen. We dus met 9 a 13
personen in een personen auto zitten.
* De politie hier niet moeilijk over doet als je hem wat extra’s toestopt
* We daarna weer met 120km per uur de weg over snellen
* Ik altijd weer blij ben als ik zo’n ritje overleeft heb
* Dat zo’n ritje maar 1 euro kost
* Dit altijd goedkoper is dan een kermisattractie of de Efteling
* Hoe groter de kont, hoe beter
* Ik nog steeds probeer om de mijne zo klein mogelijk te houden
* Ik niet begrijp hoe ze zo’n mega kont in die veel te strakke broeken kunnen
proppen
* De mannen allemaal omkijken naar een vrouw met een super kont
* Mijn kont dus maar weinig aandacht krijgt
* De vrouwen heel trots zijn op hun mega achterkant
* We er in Nederland nog veel van kunnen leren
* We er hier een grote vuilnisbelt van maken
* De Ugandesen zonder schaamte alle plastic materialen heerlijk uit het busje op
straat gooien
* Ik netjes al mijn rotzooi in mijn tas stop
* Mensen me dan heel vreemd aankijken
* Ik hier nog nooit een prullenbak op straat heb gezien
* Het zo zonde is van de mooie natuur
* Ik in FLAIR nummer 12 kom
* Jullie die allemaal moeten kopen!
* Ik daar best een beetje trots op ben
* Dat ik op de website van vrouw van de wereld sta
* Met een verhaal dat niet helemaal klopt
* Ik hoop dat velen van jullie gestemd hebben
* Ik heel hard ga lachen als ik win
* Ik dat jullie zeker zal laten weten
* Jullie allemaal even moeten duimen voor mijn werkvergunning
* Omdat ik dan bij iedereen een koppie thee kan komen drinken in april

Nou dat was het wel weer even geloof ik. Ik wens iedereen bij deze nogmaals een heel liefdevol nieuwjaar en hoop jullie allemaal in april te zien. De kettingen verkoop is nog volop in gang en ik ben op zoek naar wat mensen die ze op koninginnedag willen verkopen op een kleedje op straat…………..Laat t me weten als er intresse is.
Een dike kus voor allemaal
Kim