Een boerderij opzetten

Een glimlach van een kind……………………………….

Het regent het regent de golfplaten daken worden nat. We hebben weer water. De regen valt bijna elke morgen met bakken uit de hemel, wat een zaligheid. Een verfrissende douche onder de dakgoot, alle plantjes weer groen, het stof van de wegen, vele plassen, een lekkend dak…..zo blij met regen. Als ‘t regent heb ik altijd een beetje een Nederland gevoel. Even lekker binnenzitten, soms een filmpje kijken, sokken aan, met een dekentje op de bank alleen de warme chocomelk ontbreekt nog. Wat kan je blij zijn met regen, de watertanks stromen over en dat voelt niet goed want we verspillen dan zoveel water. Bizar he dat we hier zo dankbaar zijn voor water terwijl je in Nederland je wc met minstens 5 liter water doorspoelt voor ieder klein plasje. Nu de regen is gekomen betekent dat het tijd is om te planten. Wij dus flink aan de slag. Elke ochtend gaan we naar het stuk land wat we huren. Eerst is dat helemaal omgespit met spades, ongelooflijk wat een werk man en nu is het een kwestie van gaatjes maken, zaadjes erin gooien en weer dichtmaken. We planten bonen en mais, ja het lijkt een piece of cake maar gaatjes en zaadjes maken en verspreiden over een anderhalf groot voetbalveld is nog een hele taak. Na 3 weken hebben we nu zo alles geplant en ik ben heel benieuwd naar het resultaat. Zie ‘t al helemaal voor me van die mooie rijen maisplanten waar je ze altijd doorheen ziet rennen in van die spannende films of natuurlijk voor de stelletjes onder ons een romantische escapade hebben in het maisveld in de romantische films.

Ja om dan maar met de deur in huis te vallen, mijn romance is wel een soort van defenitief over. Mijn “op naar de 30” crisis wordt er niet leuker op maarja wat niet gaat gaat niet. Sunday is 2 jaar mijn vriend geweest en zal altijd een vriend blijven maar ik denk niet dat het de man van mijn leven is. En aangezien ik de dingen nu echt eens serieus moet gaan nemen horen daar ook beslissingen bij die heel zeer doen. Ik hou heel veel van hem maar soms is houden van niet genoeg. Ben wel teleurgesteld hoor ook in mezelf en ook wel een beetje bang. Zal ik ooit nog wel iemand vinden is natuurlijk de biggest question. Ik geloof niet dat de prins op het witte paard hier tussen de bananenbomen zal verschijnen en aangezien mijn sociale leven bijna dood is ben ik toch wel een beetje in paniek. Ik heb nu wel door dat ik heel leuk liefde kan blijven geven en mezelf kan opofferen om hier “zielige” kindertjes te helpen maar ik heb zelf blijkbaar ook liefde nodig en eens iemand die voor mij zorgt. Natuurlijk krijg ik heel veel liefde van vrienden, familie en de kindertjes maar dat is niet hetzelfde als van de man in je leven. Maar ja wie wil er nu een moeder van (op dit moment) 6 kinderen, die de hele dag in haar oude kloffie loopt, in een crisis zit en niet weet wat ze nou precies wil. Mensen ik klaag echt niet en ik heb zelf ook schuld aan deze breuk maar ooit hoop ik toch mijn Dr Mc Dreamy te vinden want uiteindelijk zijn we allemaal op zoek naar liefde (ja mam, je had gelijk, ook al zei ik dat ik het allemaal wel alleen kon).

Had ik jullie net op de hoogte gebracht van onze nieuwe beauty in huis, dan heb ik nu nog meer nieuws. We hebben ook Betty’s zusje Noe in huis genomen. Het arme kind was vel over been en lag de hele dag op een mat te slapen omdat ze geen energie meer had om nog iets te doen. Alles wat erin ging kwam eruit dus tijd om het kind bij die oma weg te halen en verantwoording voor te nemen. Nou, ik heb veel gezien, maar Noe heeft me emotioneel heel erg geraakt. De eerste nacht heb ik haar elk uur wakker gemaakt om een paar lepeltjes met water en ORS naar binnen te werken. Wat een gedoe zeg en die paar lepeltjes kwamen er geheid weer uit in de vorm van diarree, wat je geen diarree meer kon noemen maar puur water, of overgeven. Het kind zat maar een beetje voor zich uit te staren en er zat amper tot geen leven in. Ze is 6 jaar maar dat zou je ze niet geven. Ik had mezelf een week gegeven om een kleine verbetering te bereiken, zo niet dan zou ik haar naar een gespecialiseerd ziekenhuis brengen waar ze een onervoedingsafdeling hebben. Maar dat is natuurlijk helemaal niet stimulerend voor een ziek kind. Noe heeft een eiwitten ondervoeding, wat betekent dat haar lichaam broodmager is maar ze heeft een hele opgezette buik en opgezwollen voeten en gezicht. Het haar groeit niet en is bruinig, haar huid komt van haar lichaam omdat het niet gezond is, haar tanden groeien slecht en de hersenen ontwikkelen zich niet genoeg. Ik heb van alles geprobeerd maar het meisje weigerde al het eten en drinken wat we haar gaven. Ontzettend frustrerend, zo’n chagerijnig koppie die dan bij alles nee schudt terwijl je het erin wil proppen en haar duidelijk wil maken dat het voor haar eigen bestwil is. Ik heb daar dus blijkbaar weinig geduld voor maar Sunday en Maureen zijn daar een kei in. Met wat dreigementen kregen we er op een gegeven moment toch wat sapjes en koekjes in, niet echt proteinerijk maar het was iets. Minstens 6 keer per dag aan de diarree maar dat kon me niets schelen ze begon te eten. ‘s Avonds vroeg ik mezelf af of ik er goed aan had gedaan om haar in huis te nemen, het is wel beangstigend. Mevrouw pikt heel veel tijd in van de andere kindjes en het is nou niet het meest gezellige schaap in huis. Maar voor mij is het een uitdaging en die heb ik nodig anders wordt het zo saai. Langzamerhand ging het wat beter maar ze wist heel goed misbruik te maken van de situatie. Ze had door dat ik alles voor haar deed (wat ze ook zelf kon) en begon dus lekker te huilen als ze geen aandacht kreeg of als ik in de buurt kwam. Een paar dagen heel streng geweest en haar laten merken dat we alles delen, lief zijn voor elkaar, netjes dank je wel en alsjeblieft zeggen en dat we onze aandacht moeten verdelen over vele kindjes. Ik snap ‘t ook wel, als er iemand is die je warmte geeft en aandacht en je lekker knuffelt en je kent dat helemaal niet dan wil je dat graag bij je houden. Wat blijkt, Noe is een pittige tante, alle mensen wat heeft dat meisje een verandering ondergaan in de afgelopen 4 weken. Ze lacht, ze kletst en eet de oren van mijn hoofd. Natuurlijk zijn we er nog lang niet maar wat is het mooi om haar zo te zien opbloeien. Ik ben er zo van overtuigd dat liefde en aandacht het beste medicijn is. Ze gaat overal mee naartoe en speelt met de andere kinderen. Babirye is helemaal blij met haar nieuwe vriendin ook al zijn ze allebei niet op hun mondje gevallen en dat zorgt nog weleens voor ruzie maar dat hoort erbij. Noe en Betty zijn allebei “tijdelijk” ja k hoor jullie denken van, het zal wel Kim, nee ik meen ‘t. We hebben waarschijnlijk een sponsor voor Noe kunnen regelen en dat is geweldig. Als ze naar een boardingschool gaat dan woont ze op school, heeft drie vaste maaltijden per dag, geen oma die haar slaat, vriendjes en vriendinnetjes, wij zitten in de buurt en ze krijgt een opleiding wat zo belangrijk is hier. Ik hoop dat dat plan doorgaat en dat ze als een vrolijk en onbezorgd kind kan opgroeien.

Haar zusje Betty heeft me van de week ook weer tot tranen geroerd. Betty loopt……ongelooflijk. In mei kwam Betty bij ons als een hoopje ellende en van de week kwam ze uit zichzelf zonder vast te houden naar me toegelopen, oh mensen wat mooi en ontroerend. Die kleine Betty is nu een ondeugend meisje die dikke vriendinnen is met Rosah en die gezellig de hele dag samen aan het spelen en kletsen zijn. Betty is echt een “Dropje” om te zien en eigenlijk moet ik het toegeven dat ik het heel moeilijk zal vinden om Betty terug te sturen naar haar oma waar ze weinig liefde krijgt en waar niet genoeg te eten is. Geen haast, ze hoeft niet perse terug maar de kinderwerkdruk is toch wel hoog en aangezien ik wat “me time” nodig heb is het niet bevoordelijk. Gelukkig heb ik mijn geweldige Maureen die me met alles helpt en super is met de kinderen. Ook Sunday verdient credit want hij speelt ook een grote rol in hun leven en helpt mij enorm. Helaas gaan Maureen en Sunday volgend jaar allebei hun eigen weg en ik zal ze zo missen….

Omdat mijn verslagen zo uitgebreid zijn de laatste tijd zal ik het einde even inkorten met een wist je datje lijst, dat gaat effe wat sneller aangezien iedereen haast heeft in ons kikkerlandje…………….

Wist je dat:
* We 2 weken geleden incognito het kantoor hebben opengebroken
* Alle spullen hebben verwijderd
* En weer netjes de kapotte sloten op de deur hebben gedaan
* Ik nou eigenlijk niet weet waarom het allemaal stiekem moet
* Omdat we niets doen wat niet mag
* Jan terug is komen lopen naar ons huis vanaf de grens van Tanzania
* Dit meer dan 60km is en hij het in 2 dagen heeft gelopen
* Ik heel trots op hem ben (ook omdat ie gestopt is met roken)
* Het weer heel gezellig was toen hij thuis kwam
* Ik daardoor weer een extra hulp bij de afwas had
* Jan helaas vanmorgen terug naar Nederland is gegaan
* Wij hem zeker gaan missen
* Ik een boerderij wil opzetten waar lokale vrouwen werken
* Er dan een project aan wil vastplakken voor ondervoede kinderen
* De vrouwen hier heel sterk zijn en heel hard werken
* Door deze twee projecten te combineren iets heel moois kan ontstaan
* Ik er nog in geloof ook
* Ik heus in de disco ben geweest
* Dat er overal in de disco spiegels hangen
* De Oegandesen het heel leuk vinden om met zichzelf te dansen in de spiegel
* Of de Moezoengoe de hele tijd lastig te vallen
* Ik me afvraag of ze ooit van tandpasta hebben gehoord
* De Oegandesen gek zijn op dansen
* En heel goed met hun billen kunnen schudden
* Ik daar met mijn dansopleiding onmogelijk aan kan tippen
* Iedereen altijd welkom is hier
* En we het gezellig vinden als bezoekers komen (pa/ma)
* We ons om veel dingen druk maken wat zonde is van onze tijd
* Ik jullie nog heel veel dingen wil schrijven
* Maar moe ben van al dat gecomputer en trek heb in banaan met satesaus
* Ik jullie een allemaal een dikke kus stuur
* En natuurlijk veel liefs

Groetjes uit Oeganda