Als je visum verlopen is….

Hallo hallo,

Ja daar zijn we weer, terug van weggeweest. Ja ja alles gaat langzaam in Afrika en daar heb ik me dus prima op aangepast met deze ontzettend vertraagde update……

Niet zoveel spectaculairs eigenlijk zover ik het me kan herinneren. Er blijft tegenwoordig niet meer zoveel informatie hangen en ik merk zelfs dat mijn korte termijngeheugen het soms laat afweten…..komt vast door (te) veel zon 
De laatste maand stond vooral in het teken van een bezoekje aan Nederland brengen om mijn moedertje te verassen die jawel 50 jaar zou worden. Er zou een complete disco in de huiskamer komen te staan en iedereen moest alla flower power gekleed komen, moedertje wist van niets. Vader Vogel alles in gang gezet om mij over te laten komen want het zou toch wel het mooiste kado zijn voor moeders als ik als klap op de vuurpijl op dit feestje mijn entree kon maken en haar zeer verblijden met mijn komst……(”Haal de badlakens maar tevoorschijn”, dachten we)

Allemaal leuk en aardig maar ik verbleef al 2 maanden illegaal in Oeganda en aangezien ze hier niet echt flexibel zijn in het verlengen van visum’s had ik toch wel en probleem. Je weet maar nooit of je op een zwarte lijst komt als je het land uiteindelijk dan toch mag verlaten en uberhaupt of je er nog wel in komt. Ja wat dan? Uiteindelijk toch maar besloten om het risico te nemen dus alles gereed gemaakt voor vertrek. De kids waren onder de hoede van Sunday en Maureen (zou niet weten wat ik zonder hun zou moeten) voor 3 weken en ik zou 3 weken als non-moeder tegemoet gaan, heerlijk……geen gehuil, gestress, poep en pies en vooral geen slapeloze nachten……….Die gedachte stond me zeker aan maar bij het afscheid had ik het toch wel heel zwaar, veel tranen maar ik wist ook dat ik even een break nodig had. Er is het afgelopen jaar zoveel gebeurd en ik zat wel een beetje aan mijn tax dus na het trieste afscheid op naar het vliegveld. Natuurlijk was ik al 2 dagen zenuwachtig voor immigratie en ja hoor je ergste droom wordt dan waar……

Ik heel stoer mijn paspoort geven en net doen alsof ik van niets wist, hartje klopte in mijn keel. ”Mevrouw u bent al 2 maanden zonder visum in het land, ik mag u helaas niet door laten”, ja daar kwamen de eerste tranen al. Jee had ik me 2 dagen op zitten vreten en gebeden dat dit niet zou gebeuren maar toch……. ik hele verhaal uitgelegd, zijn bezig met werkvergunning maar omdat alles zo langzaam gaat in Uganda moet ik nog wachten en aangezien jullie immigratiedienst niet zo behulpzaam is (behalve als er geld onder de tafel wordt geschoven) voor buitenlanders (discriminatie????) heb ik dus een probleem….. Na een half uur hartkloppingen en biggeltranen, 6 telefoontjes verder en een waarschuwing mocht ik dan eindelijk door de douane op naar Nederland……..

Het was een stille aankomst in Nederland, ik was namelijk te vroeg (totaal niet Afrikaans) Gelukkig kwamen na 10 minuten mijn vriendinnen en oom aan, nog geen 5 minuten later zaten we in de auto aan een heerlijke reep ECHTE chocolade en werd ik op de hoogste gesteld van het laatste nieuws en roddels, moesten natuurlijk alle roddels. Moeders mocht niet weten dat ik in het land was dus ondergedoken bij familie waar ik heb genoten van een heerlijke warme douche en zo mijn kleding in de wasmachine kon mikken…..wat een luxe. De bruine boterhammen met kaas, groene thee, pasta’s, patatjes en pizza’s en wijn, wijn en nog meer wijn waren een heuse delicatesse. Dat kan ik nu nog merken want de broeken gaan nogal moeilijk dicht

De voorpret van het feest was natuurlijk het leukst. Pruik aanschaffen, kleding uitzoeken en drama schoenen kopen……. Het feest was al in volle gang en ik zat heerlijk bij de buren wachtend tot ik mijn entrée mocht maken. Het moment brak aan en daar ging ik dan opgedirkt en wel…….. Moeders wist natuurlijk niet wat ze zag maar we hoefden geen badlakens aan te slepen voor het enorme tranengedoe, wat we wel hadden verwacht. Ze was waarschijnlijk nog zo in de roes van alle verassingen de hele avond dat dit er ook nog wel bij kon, natuurlijk was ze wel enorm blij….. en de rest van de familie ook (gelukkig). Iedereen in de flower power gear en de eighties muziek schalde door Huize Vogel, gezelligheid wat wil je nog meer. Ik was heel blij om al mijn familie te zien en het was voor mij een enorm warm welkom.

De drie weken in Nederland waren zo om. Ik wilde iedereen zien maar wilde niet de hele dag van hot naar her reizen omdat ik dan nog moeier terug zou gaan naar Oeganda. Dus sorry voor de mensen die ik niet meer heb kunnen zien……. Ik ben enorm verwend en wil iedereen bij deze bedanken voor deze verwennerij. Ja het woord Afrika en kindertjes blijkt toch een hoop los te maken in mensen… Al vind ik wel dat de mensen in Nederland net zo goed werk doen als ik, alleen geef ik er iets meer voor op en ik vind het leuk……
De positieve reacties zijn ongelooflijk en ik kan het soms emotioneel niet zo goed aan, als ik besef hoeveel mensen mij steuenen en hoeveel mensen er van me houden. Zonder jullie kan ik dit werk niet doen en ik kan jullie niet genoeg bedanken!!!!
De flyer is ook een enorm succes waardoor ik ook bij nieuw publiek nu bekend ben. Velen vroegen mij wat ik nou echt nodig had….. Ik kon zo snel niets bedenken. Ik wil eigenlijk niet teveel luxe hier in Oeganda, het leven is wat makkelijker als je niet zoveel keus hebt (drama om in Nederland een lekker toetje uit te zoeken, zijn nl. alle 800 lekker) ik heb alles wat mijn hartje begeerd. Een mooi huis, gezonde kinderen, geregeld zon en een geweldige achterban die mij steunt. Natuurlijk heb ik wel wensen, bijvoorbeeld een nieuwe watertank, elektriciteit en een autootje…. klinkt al erg luxueus, maar dit zijn de GROTE dingen op mijn verlanglijstje waar we voor gaan sparen. Op mijn kleine dingen verlanglijstje staan een plaswekker (voor in bedplassende kinderen), op z’n tijd een groene thee en een leuke brief, smsje of belletje. Ik vind het ontzettend lief als mensen pakketjes sturen maar dit is erg kostbaar en in sommige gevallen komt het pakketje helaas niet aan. Het is niet zo aardig om te schrijven maar uiteindelijk ben ik met het geld het meest geholpen. Ik kan dan schoolgeld betalen en sparen voor mijn grote lijstje.

Omdat ik een beetje ongelukkig wordt om altijd zorgen te hebben om geld (wat helemaal niet gelukkig maakt, maar wat ik wel een soort van beetje nodig heb) ben ik op zoek naar 75 mensen die 10 euro per maand willen storten. Zo ben ik er zeker van dat ik maandelijks geld heb om mijn vaste lasten te betalen en voor onverwachte uitgaven. Een van de kinderen ligt nu al 6 weken in het ziekenhuis en ik ben vrij bang voor de ziekenhuis rekening. Natuurlijk zal het niets zijn, vergeleken bij een nederlandse ziekenhuis rekening, maar voor mij zal het waarschijnlijk een compleet maandbudget zijn, dus het zou fijn zijn als ik een buffer zou hebben. Ik heb veel positieve reacties op dit idee ontvangen en hoop dat het een succes wordt en voor mij een zorg minder.

Na 3 weken Nederland moest ik weer afscheid nemen. Natuurlijk was het idee om mijn kindertjes weer te zien fijn maar het afscheid viel deze keer erg zwaar. Ik vond het heerlijk om even ’thuis’ te zijn en te genieten van al mijn vrienden en familie. Ja, dan realiseer ik me toch weer dat liefde het belangrijkste in het leven is. Ik mag in mijn handjes knijpen met al die geweldige mensen om me heen (waarom ging ik ook alweer naar Afrika?), maar ik ben er toch nog niet klaar voor een gesetteld leven (wat heb ik nu dan?) te leiden, ik geniet van de vrijheid hier en de natuur en de zon.
Natuurlijk is iedereen hier van harte welkom…………

Ja dat was het eigenlijk wel. Ben een beetje bang dat dit komende jaar een beetje saai wordt. Er is natuurlijk zoveel gebeurd het afgelopen jaar, zomaar 6 kinderen gevonden en daar mee in een huis gaan wonen, ja dat zijn nog eens geweldige verhalen maar ook deze kinderen worden groot en zullen we gewoon hier ons ”burgerlijke” leventje leiden. We zullen wel zien, anders ga ik wel op zoek naar het avontuur, je moet het natuurlijk wel een beetje spannend houden. Genoeg over mij gebabbeld, we gaan er weer met positieve energie tegenaan en… jullie gaan zeker nog van mij horen!!!!

Iedereen ontzettend bedankt en tot volgend jaar!!!! (zien dan, horens sneller)

Kim in de rimboe